ศิวะลึงค์

การเล่าเรื่องตอนนี้จะต้องกล่าวก่อนว่า มาจากคัมภีร์ของ ไศวนิกาย (อ่าน ไศ-วะ ไม่ใช่ ไศว เหมือน ไศล อ่านว่า ไศ-ละ แปลว่า ภูเขา ไม่ใช่ ไศล-ศะไหล) คัมภีร์นี้นับถือพระศิวะเป็นใหญ่ กับอีกนิกาย คือ ไวษณพนิกาย นับถือพระนารายณ์
ผู้นับถือพระศิวะ จะใช้นิ้ว 3 นิ้ว คือนิ้วชี้ นิ้วกลาง นิ้วนาง
จุ่มเถ้า จากเถ้าเครื่องหอมบูชา หรือ เถ้าจากเชิงตะกอนยิ่งดี
(อินเดียเผาศพบนกองฟอน (กองฟืน) หาเถ้าจากเชิงตะกอนง่าย)
จากนั้นป้ายบนหน้าผากหนาเป็นสามขีด
ถ้านับถือ ไวษณพนิกาย จะป้ายเครื่องหมายคล้ายตัวยู U
บนหน้าผากแต่ละคน จะมีเครื่องหมายเทพเจ้าที่นับถือ
คงจะรวบรวมมาเล่า 
.
เรื่องของเรื่องของพระฤษี (ฝรั่งออกเสียง ริชชี่ ฮินดูออกเสียง ริ-ชิ. คือ ฤ สั้น ษี ก็แค่เสียง จากไรฟัน ลองดูแต่ถ้าฟันหน้าโหว่ น้ำลายจะกระเด็น)
พระฤษีเจ้าเก่า คือ พระ สุตา นั่นแหละท่านว่า พระศิวะทรงหลั่งน้ำอมฤตจากพระหัตถ์ซ้าย จนบังเกิดสิ่งมีชีวิตขึ้นมารูปหนึ่ง รวบรัดสะบัดพลสั้นๆนะ เพราะคำอธิบายยาวมาก
บุคคลนั้นมีแสงสว่างดุจพลอยไพริน (ไปขอดูได้จากร้านเพชรว่าสีอย่างไร อย่าซื้อล่ะ ของแท้แพงมาก)
มีดวงเนตรงามเหมือนดอกบัว
มีรูปร่าง ผิวพรรณ ดั่งทองคำ
มีความกล้าหาญยิ่งใหญ่ ไม่มีความเสื่อมสลายในร่างนี้
มีสีกรเป็นห้วงเหวแห่งความยุติธรรม มีความอดกลั้นเป็นเลิศ
ผู้ที่เกิดมานี้ มีพระนามว่า วิษณุเทพ หรือ พระนารายณ์
.
พระวิษณุเทพทรงบำเพ็ญสมาธิ จนรวบรวมน้ำจากสวรรค์เข้าแทรกซึมอยู่ทั่วไปในที่ว่างเปล่านั้นทั้งหมดในห้วงอวกาศ (นาซ่าเคยกล่าวถึงละอองน้ำในอวกาศ) จากนั้นได้ไปบรรทมในห้วงน้ำที่ลึกที่สุด จนได้พระนาม พระนารายณ์ พระผู้มีแผ่นน้ำที่เป็นที่ประทับ (ทางวิทยาศาสตร์กล่าวว่า ชีวโมเลกุลเกิดจากน้ำ)
จนเกิดสิ่งมหัศจรรย์ขึ้น 
.
บังเกิดมีดอกบัวใหญ่ออกมาจากสะดือพระวิษณุเทพ
สาปแมว ให้เป็น วิฬาร์
สาปหมา ให้เป็น สุนัข
สาปพยัคฆ์ ให้เป็น เสือโคร่ง
keep reading

“กฤษณมูรติ. แห่งการเข้าใจชีวิตฯ” แปลโดย คุณโสรีช์ โพธิแก้ว
.
วันนี้อยากให้หลายๆ คนลองอ่านจะ ‘เข้าใจชีวิต’ ความขัดข้องใจ ปัญหา และอุปสรรคหลายอย่าง ‘โดยถ่องแท้’
จะยกคำถามในหนังสือมาสักข้อ
.
..เหตุใดความปรารถนาของเราจึงไม่เป็นจริง เหตุใดจึงมีอุปสรรคมากมายที่ขัดขว้างเรา ไม่ให้ได้ทำ ในสิ่งที่ปรารถนาให้สมบูรณ์ ..
คำตอบของท่านกฤษณมูรติ จะยกย่อมาสั้นๆ เพราะใครปรารถนาจะรู้จริง จะต้องอ่านทั้งเล่ม 369หน้า จึงสมบูรณ์ ก็ทำไมจะอ่าน เพราะขณะนี้ผู้อ่านข้อความนี้ ก็คงมีปัญหา และอุปสรรคในใจมิใช่หรือ 
.
ทุกข์อยู่ที่ท่าน เกิดด้วยท่าน มิได้มาจากที่อื่นเลย ท่านกฤษณมูรติ กล่าวว่า .. ถ้าต้องการให้ความปรารถนาของตัวเองสมบูรณ์ ต้องใส่ใจในการกระทำนั้นโดยไม่หวังผลจึงจะพึงได้กัน ไม่หวังให้ความปรารถนานั้น ตอบสนองความต้องการของตน ท่านจะไม่มีความกลัวว่า อุปสรรคจะเกิดหรือไม่เกิด หรือมีสิ่งกีดขวาง  จะทำความปรารถนาให้สมบูรณ์ โดยไม่หวังผล 
.
ภาวะที่ตนเองเป็น จะแตกต่างกับภาวะที่ตนเองอยากเป็น ในภาวะที่ ‘อยากเป็น.’ จะพบเมฆหมอกแห่งความกังวลใจอยู่เสมอ ความ ‘ไม่เต็ม’ จะเกิดขึ้น เพราะ ‘ความอยาก’ ของเราไม่เคยเต็ม ความต้องการ จะมีมากกว่าความมีอยู่ ผู้ใดมีความอิสระ จากความปรารถนาที่จะได้ การเป็นตนเองแท้ๆ จะเกิดขึ้น
.
จงมองดูว่า มันจะเป็นอย่างที่มันเป็น ‘ตถาคตา’ มันจะเป็นภาวะเหนือกาลเวลา มันจะไม่คิดถึง‘การเติมเต็มให้ตัวเอง’ เพราะ..ในที่สุด มันจะเติมเต็มให้ตัวเอง ความว่างมีอยู่ และเป็นอยู่ ในทุกสรรพสิ่ง ถ้าอธิบายละเอียด ลองอ่าน ‘ปรัชญาปารมิตา’
.
..ตัวเรา โลก ความคิด ความเชื่อ มี ‘ความว่าง’ ที่อาศัยสิ่งอื่นมาประกอบเป็นตัวตน และ สรรพสิ่ง เปลี่ยนแปลงเสมอ..
..เช่นกัน ลองหยุดคิด..วันวานเหมือนวันนี้หรือ วันนี้ ไม่มีเพราะพรุ่งนี้จะเปลี่ยน อดีต ปัจจุบัน อนาคต จริงหรือ ?
.
เรา/.
उมยันติ่ .