article
วิคซี่ 2
อย่าเพิ่งถามเลยนะว่า คำว่า Wicce มาจากอะไร เราต้องอธิบายแน่ หากกว่าจะถึงตอนนั้น ไม่อยากฟังหรือว่า ทำไมเราต้องใช้คำนี้ (แต่บางคนอาจจะเคยรู้นะ)
เราเล่าถึง ‘นิมิต’ ของเราแล้ว ทว่าพอตื่น เราแค่แปลกใจ ..ฝันอะไรก็ไม่รู้ น่ากลัว..ที่ กลัว คือ น้ำเมือกๆ เป็นชั้นหนา สีโคลนเข้ม – ดำ นั่นแหละ จึงพยายามลืม แต่สิ่งที่อยู่..ใต้จิตสำนึก..คือ ‘ธารณี’ บทสวดที่..เราท่องจำ โดยไม่รู้ตัวแหละ
อธิบายย่อๆก่อน จิตใต้สำนึก (Mind ,Subconscious ) เป็นการทำงานของระบบข้อมูลความทรงจำทันที แบบคนขับรถมา บางทีก็คิดอะไรอยู่หากระบบความทรงจำ ยังทำให้ขับรถต่อได้ (บางทีถ้าระบบที่คุณคิดปัจจุบันขณะสูงกว่า จะเกิดอุบัติเหตุ) จะอธิบาย จิตสำนึกและจิตใต้สำนึกต่อไป
ตอนที่ตื่น เรายัง..สวดอะไรก็ไม่รู้ ..พอคิดอีกว่า ‘อะไร’ จิตใต้สำนึกจะหยุด แต่เรายังจำท่อนท้ายของบทสวดได้
..ปรัชญาปารมิตา ธารณี…
หากเราก็ปล่อยไป ..เพราะเราสวดมนตร์ ‘เล่น’ เป็นนิตย์ คือจะทำอะไรเราก็จะ ..เราเรียกแบบที่คุณยายสอน
“ให้ข้างใน สวดมนตร์ไว้ จะ นโมตัสสะ .. อิติปิโส ก็ได้ เวลาตายจะไม่ตกนรก”
ตัว ‘บาป’ ของคุณยายเยอะมาก เราจึงแน่ใจเสมอมาว่า เราจะตกนรก ฉะนั้นการท่องอะไรจะทำให้ไม่ตกนรก เราจึงยอมเชื่อฟัง หากนานวันก็ได้ ‘คาถา’ มากขึ้น แต่ไม่รู้ว่า จำได้อย่างไร มันอยู่ใน ‘คลัง’ คือ ระบบความจำนั่นแหละ แล้ว ‘ข้างใน’ มันก็ท่องคาถาของมันเอง พอรู้ตัว
..ท่องอะไรอยู่น่ะ..
มันก็จะหยุดเอง แปลว่า จิตสำนึก มีอำนาจเหนือจิตใต้สำนึก ตอนนั้นรู้แค่ท่องไว้เรื่อยๆ จะไม่ตกนรก ทว่ามาเข้าใจถึง จิต แจ่มแจ้ง ตอนโดน ‘สอบ’ นั่นแหละ
เราท่อง ปารมตา ธารณี มากขึ้น (ในใจคงกลัวมั้ง)
อีกคืน ..เราเห็นชั้นน้ำเมือกดำ น่ากลัวอีก
คราวนี้ ชั้นน้ำ มีรูกลวงคล้ายหอยเจดีย์พุ่งเข้าไปลึก
จากปากกรวย เป็นสีฟ้าเทอร์คอยส์แกมขาว จนเป็นสีเข้มภายใน
คล้ายปากอุโมงค์ ที่เราถูกขาน..เดด..แค่นั้นเราก็ตื่นอีก (เรื่องนี้เล่าแล้ว)
จนวันที่สอง คราวนี้เราจึง ‘พิจารณา’ ..อะไรหว่า ..พอ ‘หว่า’ อย่างเคย เราได้ยินเสียงหัวเราะเบาใส
…วิคซี วิคซี วิคซี…(เว้นระยะห่างกว่านี้)
เสียงไกลออกไป ..ไกลละลิบ..โน้น และ ‘รู้’ เกิดขึ้น ความคิดอลวน
…อุโมงค์ ..ทาง..ไม่ใช่ ไม่ใช่อุโมงค์..ทาง.. เราระล่ำระลึกระลึกกลัว ‘ รู้ ’
จะวับหายเหมือนสายวัชระ .. ฟากฝั่ง ข้ามด้วย ปารมิตาธารณี! (เราระลึก ‘รู้’ ดังนั้น)
